-
1 illigo
illĭgo ( inl-), āvi, ātum, 1 (in tmesi:I.inque ligatus,
Verg. A. 10, 794), v. a. [in-ligo], to bind on, tie on, to fasten, attach (class.).Lit.A.In gen.:B.emblemata ita scite in aureis poculis illigabat, ut, etc.,
Cic. Verr. 2, 4, 24, § 54:litterae in jaculo illigatae,
Caes. B. G. 5, 45, 4:in eo (corpore) influente atque effluente animi divini ambitus illigabant,
Cic. Univ. 13: cum Archimedes lunae, solis, quinque errantium motus in sphaeram illigavit, attached or added to the celestial globe, id. Tusc. 1, 25, 63:in currus distentum illigat Metium,
Liv. 1, 28, 10:juvencis illigata aratra,
Hor. Epod. 1, 25:tauris juga,
id. ib. 3, 11:dolia aedibus,
Dig. 33, 7, 27:illigata tigna tenere,
Caes. B. G. 4, 17, 7:manibus post tergum illigatis,
Liv. 5, 27, 9:faciem laxis vesicis illigant,
Plin. 33, 7, 40, § 122:fel cum elaterio umbilico,
id. 28, 14, 58, § 203.—In partic., with the idea of hinderance to free motion predominating, to fetter, encumber, entangle, impede ( poet. and in post-Aug. prose; syn.: illaqueo, irretio, implico;II.impedio): inutilis inque ligatus Cedebat clipeoque inimicum hastile trahebat,
Verg. A. 10 794:se impeditis locis,
Tac. A. 13, 40:volucres viscatis illigatae viminibus,
Petr. 109:illigatus praedā,
Tac. A. 3, 21:aliquem veneno,
id. ib. 6, 32.—Trop.A.In gen., to attach, connect, bind:B.(paeon) quam commodissime putatur in solutam orationem illigari,
Cic. Or. 64, 215: orationis genus, in quo [p. 886] omnes verborum illigantur lepores, id. ib. 27, 76:sententiam verbis,
id. de Or. 3, 44, 175:sermonibus ejusmodi personas tam graves illigare,
id. Ac. 2, 2, 6:non iis condicionibus illigabitur pax, ut movere bellum possit,
Liv. 33, 12, 13; 36, 11, 2.—In partic. (acc. to I. B.), to bind, in a good or bad sense; to oblige, to hold bound; to fetter, encumber, entangle, impede:magnis et multis pignoribus M. Lepidum res publica illigatum tenet,
Cic. Phil. 13, 4, 8:familiari amicitia illigati Philippo erant,
Liv. 32, 22, 11:nos praeceptis illigaverunt,
Quint. 5, 13, 60:ut sociali foedere se cum Romanis non illigarent,
Liv. 45, 25, 9; 41, 24, 15:illigari bello,
id. 32, 21, 11:angustis et concisis disputationibus illigati,
Cic. de Or. 2, 14, 61:aliquem conscientiā,
Tac. A. 15, 51:vix illigatum te triformi Pegasus expediet Chimaera,
Hor. C. 1, 27, 23. -
2 inligo
illĭgo ( inl-), āvi, ātum, 1 (in tmesi:I.inque ligatus,
Verg. A. 10, 794), v. a. [in-ligo], to bind on, tie on, to fasten, attach (class.).Lit.A.In gen.:B.emblemata ita scite in aureis poculis illigabat, ut, etc.,
Cic. Verr. 2, 4, 24, § 54:litterae in jaculo illigatae,
Caes. B. G. 5, 45, 4:in eo (corpore) influente atque effluente animi divini ambitus illigabant,
Cic. Univ. 13: cum Archimedes lunae, solis, quinque errantium motus in sphaeram illigavit, attached or added to the celestial globe, id. Tusc. 1, 25, 63:in currus distentum illigat Metium,
Liv. 1, 28, 10:juvencis illigata aratra,
Hor. Epod. 1, 25:tauris juga,
id. ib. 3, 11:dolia aedibus,
Dig. 33, 7, 27:illigata tigna tenere,
Caes. B. G. 4, 17, 7:manibus post tergum illigatis,
Liv. 5, 27, 9:faciem laxis vesicis illigant,
Plin. 33, 7, 40, § 122:fel cum elaterio umbilico,
id. 28, 14, 58, § 203.—In partic., with the idea of hinderance to free motion predominating, to fetter, encumber, entangle, impede ( poet. and in post-Aug. prose; syn.: illaqueo, irretio, implico;II.impedio): inutilis inque ligatus Cedebat clipeoque inimicum hastile trahebat,
Verg. A. 10 794:se impeditis locis,
Tac. A. 13, 40:volucres viscatis illigatae viminibus,
Petr. 109:illigatus praedā,
Tac. A. 3, 21:aliquem veneno,
id. ib. 6, 32.—Trop.A.In gen., to attach, connect, bind:B.(paeon) quam commodissime putatur in solutam orationem illigari,
Cic. Or. 64, 215: orationis genus, in quo [p. 886] omnes verborum illigantur lepores, id. ib. 27, 76:sententiam verbis,
id. de Or. 3, 44, 175:sermonibus ejusmodi personas tam graves illigare,
id. Ac. 2, 2, 6:non iis condicionibus illigabitur pax, ut movere bellum possit,
Liv. 33, 12, 13; 36, 11, 2.—In partic. (acc. to I. B.), to bind, in a good or bad sense; to oblige, to hold bound; to fetter, encumber, entangle, impede:magnis et multis pignoribus M. Lepidum res publica illigatum tenet,
Cic. Phil. 13, 4, 8:familiari amicitia illigati Philippo erant,
Liv. 32, 22, 11:nos praeceptis illigaverunt,
Quint. 5, 13, 60:ut sociali foedere se cum Romanis non illigarent,
Liv. 45, 25, 9; 41, 24, 15:illigari bello,
id. 32, 21, 11:angustis et concisis disputationibus illigati,
Cic. de Or. 2, 14, 61:aliquem conscientiā,
Tac. A. 15, 51:vix illigatum te triformi Pegasus expediet Chimaera,
Hor. C. 1, 27, 23. -
3 in-ligō (ill-)
in-ligō (ill-) āvī, ātus, āre, to bind on, tie on, fasten, attach: tauris iuga, H.: inligata tigna tenere, Cs.: manibus post tergum inligatis, L.: emblemata in poculis: litterae in iaculo inligatae, Cs.: lunae motūs in sphaeram, add to the celestial globe: iuvencis inligata aratra, H.—To fetter, encumber, entangle, impede: inutilis inque ligatus Cedebat, V.: Vix inligatum te triformi Pegasus expediet Chimaerā, H.: se locis impeditis, Ta.— Fig., in speech, to weave in, intersperse: orationis genus, in quo omnes verborum inligantur lepores: sermonibus personas gravīs.—To connect, associate, bind, limit, entangle, fetter: non iis condicionibus inligabitur pax, ut, etc., L.: multis pignoribus Lepidum res p. inligatum tenet: sociali foedere se cum Romanis, L.: angustis et concisis disputationibus inligati. -
4 prae-gravō
prae-gravō —, ātus, āre, to press heavily upon, oppress with weight, encumber: exonerare praegravante turbā regnum, L.: praegravata telis scuta, burdened, L.—Fig., to burden, oppress, weigh down: dantem et accipientem, L.: animum, H.: artīs Infra se positas, press down by his superiority, H. -
5 sub-sīgnō
sub-sīgnō —, ātus, āre, to mark, undersign, enter, register: subsignari apud aerarium (praedia).—To mortgage, encumber: subsignata omnia (praedia) liberantur. -
6 incumbero
incumberare, incumberavi, incumberatus V -
7 praegravo
prae-grăvo, āvi, ātum, 1, v. a., to press heavily upon, to oppress with weight, to encumber (perh. not before the Aug. period).I.Lit.:B.exonerare praegravante turbā regnum cupiens,
Liv. 5, 34:praegravata telis scuta,
burdened, heavy, id. 7, 23:caper praegravantibus auribus,
drooping, Col. 7, 6.—Transf., to exceed in weight, preponderate:II.ne praegravet fructus parte aliquā,
Plin. 17, 22, 35, § 184.—Trop., to weigh down, depress: qui praegravat artes, Infra se positas, qs. presses them down by his own superiority, Hor. Ep. 2, 1, 13.—B.To preponderate:cito apparebit, pars civitatis deterior quanto praegravet,
Sen. Clem. 1, 24, 1; Suet. Caes. 76.
См. также в других словарях:
encumber — en·cum·ber also in·cum·ber /in kəm bər/ vt bered, ber·ing: to burden with a claim (as a mortgage or lien) encumber ed the land with a mineral lease Merriam Webster’s Dictionary of Law. Merriam Webster. 1996 … Law dictionary
Encumber — En*cum ber, v. t. [imp. & p. p. {Encumbered}; p. pr. & vb. n. {Encumbering}.] [F. encombrer; pref. en (L. in) + OF. combrer to hinder. See {Cumber}, and cf. {Incumber}.] [Written also {incumber}.] 1. To impede the motion or action of, as with a… … The Collaborative International Dictionary of English
encumber — early 14c., burden, vex, inconvenience, from O.Fr. encombrer to block up, hinder, thwart, from L.L. incombrare, from in in (see IN (Cf. in ) (2)) + combrus barricade, obstacle, probably from L. cumulus heap. Meaning hinder, hamper is attested in… … Etymology dictionary
encumber — *burden, cumber, weigh, weight, load, lade, tax, charge, saddle Analogous words: discommode, incommode, *inconvenience: clog, fetter, *hamper: impede, obstruct, block (see HINDER) … New Dictionary of Synonyms
encumber — [v] bother, burden block, charge, clog, cramp, discommode, embarrass, hamper, handicap, hang up, hinder, hog tie*, hold up, impede, incommode, inconvenience, lade, load, make difficult, obstruct, oppress, overburden, overload, retard, saddle,… … New thesaurus
encumber — ► VERB ▪ be a burden or impediment to. ORIGIN Old French encombrer block up , from combre river barrage … English terms dictionary
encumber — [en kum′bər, inkum′bər] vt. [ME encombren < OFr encombrer: see EN 1 & CUMBER] 1. to hold back the motion or action of, as with a burden; hinder; hamper 2. to fill in such a way as to obstruct; block up; obstruct 3. to load or weigh down, as… … English World dictionary
encumber — v. (D; tr.) to encumber with * * * [ɪn kʌmbə] (D; tr.) to encumber with … Combinatory dictionary
encumber — UK [ɪnˈkʌmbə(r)] / US [ɪnˈkʌmbər] verb [transitive] Word forms encumber : present tense I/you/we/they encumber he/she/it encumbers present participle encumbering past tense encumbered past participle encumbered formal 1) if something large, heavy … English dictionary
encumber — transitive verb ( cumbered; encumbering) Etymology: Middle English encombren, from Anglo French encumbrer, from en + Middle French combre dam, weir Date: 14th century 1. weigh down, burden < tourists encumbered by heavy luggage > 2. to impede or… … New Collegiate Dictionary
encumber — en|cum|ber [ınˈkʌmbə US ər] v [T usually passive] [Date: 1300 1400; : Old French; Origin: encombrer, from combre something that prevents movement ] formal to make it difficult for you to do something or for something to happen = ↑burden ▪ He died … Dictionary of contemporary English